Kiedy pastorałka zagościła w naszej parafii po raz pierwszy, określić niepodobna. Dość wspomnieć, że nasi dziadkowie i pradziadkowie mawiali "od dawna", "od zawsze". Jej tekst i melodia znane są co najmniej od 200 lat. Na ile wiadomo, po raz pierwszy tekst i melodię tej pastorałki spisał ks. Michał Marcin Mioduszewski w 1843 roku w śpiewniku "Pastorałki i kolędy z melodyjami czyli piosnki wesołe ludu w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane". W przedmowie ks. Mioduszewski zaznaczył, że zebrał teksty znane i śpiewane po domach od dawna, by je ocalić od zapomnienia. Jednocześnie poczynił uwagę, że nie powinny być one wykonywane w kościele. Jak widać z czasem to się zmieniło... Przez lata formuła pastorałki ewoluowała, ale jej zasadniczy tekst i melodia pozostały niezmienione. Dawniej już o 21:00, gdy w kiczkowskich domach przesiadywano jeszcze przy wigilijnej wieczerzy, tłumy mieszkańców z sąsiednich parafii, wśród gwaru i śmiechu, ciągnęły pieszo, nieoświetloną drogą, z latarkami do naszego kościoła, by móc dostać się do środka, wziąć udział w niespotykanym spektaklu pastorałki i uczestniczyć w Pasterce. W świątyni bywało tak ciasno, że nie sposób było się nawet poruszyć, mimo że w kościele prawie nie było ławek (były tylko dwie po męskiej i dwie po żeńskiej stronie). O tym żeby uklęknąć nie było nawet mowy! Pastorałka śpiewana była niemal w całkowitej ciemności - rozjaśniały ją tylko świece ustawione na ołtarzach, na galerii i na chórze. Nieodłącznym elementem pastorałki był kobiecy chór towarzyszący wykonawcom. Element widowiskowy stanowiło wykonanie pieśni "Szczęśliwi ziemianie" przez jedną z chórzystek w stroju anioła, którego biel podkreślały niekiedy iskry zimnych ogni. Wykonawcy zabierali ze sobą na chór barana, a schodząc stamtąd podskubywali go, by głośno beczał. Gdy zaś zagrali "Witaj Jezu nasz kochany, Zbawicielu pożądany" w drodze spod chóru do stajenki, aż łza się kręciła w oku. Potem u stóp Dzieciątka Jezus leżącego w żłobie jeszcze długo grali i śpiewali kolędy i utwory, niekiedy napisane specjalnie na tę właśnie okazję. Kiedy pastorałka i Pasterka dobiegły końca, ksiądz zapraszał wykonawców na wieczerzę, a oni w prezencie darowali proboszczowi przyniesionego barana.
Przez te wszystkie lata wielu śpiewaków i muzykantów miało zaszczyt pielęgnować tę piękną tradycję. Spośród najdawniejszych wspomnieć należy Wacława Olszewskiego, Józefa Kaczorka, Jana Kaczorka. W późniejszym czasie, w różnych okresach, wykonawcami byli m.in. Czesław Ciechański, Leon Sikorski (śpiew), Bernard Zgódka (śpiew), Ludwik Zgódka (śpiew), Stanisław Smater (śpiew), Bolesław Podobas (śpiew), Jan Kowalik (skrzypce), Edward Wójcik (skrzypce), Jan Duda (akordeon), Zygmunt Wojciech Kaska (harmonia klawiszowa trzyrzędowa), Zenon Branicki (śpiew), Robert Rawski (śpiew), Hubert Niedek (gitara), Stanisława Branicka z domu Budzyńska (śpiew "Szczęśliwi ziemianie", chór), Irena Królik (chór), Marianna Michalik z domu Kaczorek (chór), Wolframa Rudzka (chór), Ewa Włodarczyk (śpiew "Szczęśliwi ziemianie"), Joanna Kieliszczyk (chór), Paulina Nalewka (chór). Aktualnie pastorałkę wykonują: Wiesław Cegiełka (koordynacja, śpiew, klawisze, gitara), Eugeniusz Cegiełka (akordeon), Arkadiusz Kieliszczyk (śpiew), Wiesław Augustyniak (śpiew), Wiesław Maśniak (śpiew), Stanisław Mazek (śpiew), Sławomir Kieliszczyk (śpiew), Kamila Kąca (chór), Paulina Korzeń (chór), Marta Korzeń (chór).
Fotorelacja z pastorałki i Pasterki w dziale "galeria".
Do pobrania:
